کد مطلب:25425 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:22

گنجینه پرسمان » اديان و مکاتب

اگر اعتقادات مردم مسيحي و يهودي به خدا و جهان آخرت صحيح ميباشد، پس اين همه آدمكشي و ادعاي تصرف جهان چه معنا و مفهومي دارد؟

جنگها و درگيريها به چند نوع تقسيم ميشوند: برخي از آنها انگيزه مذهبي دارد، برخي به خاطر كشورگشايي و غلبه و تسلط بر مال و اموال و سرزمين ديگران است و بعضي ديگر جنبه دفاعي دارد.

شكي نيست كه جنگ بد است و آثار و عواقب بدي به دنبال دارد. قرآن ميفرمايد: و الصلح خير؛ صلح نساء (4) آيه 128.

بهتر است، يا ميفرمايد ادع الي سبيل ربك بالحكمة و الموعظة الحسنة و جادلهم بالتي هي احسن؛ مردم را با نحل (27) آيه 125.

حكمت و با منطق و برهان و با موعظه و پندهاي نيك و استدلال به سوي پروردگارت بخوان و به اسلام دعوت كن.

پس از ديدگاه قرآن و اسلام در مرحله اول جنگ و درگيري، مطلوب و بهترين راه و روش نيست، ولي اسلام زدودن شبهات و خرافات فكري و جلوگيري از فتنهها را از وظائف عقلي هر انساني ميداند.

جنگهايي كه در صدر اسلام واقع شد، به عنوان دفاع بود، يعني مشركان و كفار حمله ميكردند و پيامبر و مسلمانان دفاع نمودند، يا براي زدودن شرك و خرافه و برطرف كردن انواع جهالتها بود. خرافات در جامعه باعث بيماري معنوي ميشود، همان طور كه ويروس وبا براي مردم خطرناك است و بايد از بين برود.

مسلمانان كه ميجنگيدند، ميگفتند: ما با توده مردم جنگي نداريم. با حكومتها و سردستههاي كفر ميجنگيم. براي اين كه مردم اسير شده در دست حكومتي كه با استعمار مردم بر آنها مسلط است، بايد نجات يابند و آزاد شوند تا بتوانند نداي اسلام را كه حق است، بشنوند. آن وقت اسلام آوردن يا نيآوردن با خودشان است.

خواستند مسلمان شوند و نخواستند مسلمان نشوند. وقتي كه مسلمانان به سرزمينهاي ايران حمله كردند، يكي از فرماندهان ايران گفت: هدفتان چيست؟ فرمانده مسلمان گفت: لنخرج العباد من عبادة العباد الي عبادة الله؛ هدفمان اين است كه بندگان خدا را، اين مردمي را كه شما به زور در زير يوغ بار بردگي و بندگي خودتان كشيدهايد، آزادشان كنيم تا آقاي خود باشند و به بندگي خدا راه يابند. پيامبر اكرم در نامهاي كه به اهل كتاب نوشت، مخصوصاً اين آيه را در نامه گنجانيد: قل يا اهل الكتاب تعالوا الي كلمة سواء بيننا و بينكم ألاّ نعبد الاّ الله و لا نشرك به شيئاً و لا تتخذ بعضنا و بعضاً أرباباً من دون الله؛ بگو به اهل كتاب، بياييد به سوي يك سخن كه اين آل عمران (3) آيه 64.

سخن ميان ما و شما مورد قبول است، رو آوريم. آن كه مورد قبول ما و شما است، اين است كه: به جز خدا عبادت كسي را نكنيم و به خدا شرك نورزيم و برخي را ربّ و صاحب اختيار خود ندانيم.

از ديدگاه اسلام دفاع از حق انسانيت لازم است، بلكه دفاع از حقوق انساني، از دفاع از حقوق فردي و قومي مقدمتر است. يك سلسله چيزها از حقوق يك فرد و يا از حقوق يك ملت برتر و مقدس تر است و دفاع از آنها پيش وجدان بشري بالاتر است از دفاع حقوق شخص. اينها همان مقدسات انسانيت است، مثلاً آزادي از حقوق ملتها است. زدودن خرافات و برطرف كردن شرك و بت پرستي دفاع از حق انسانيت است. جنگيدن با شرك و بتپرستي، مبارزه با مظاهر فساد و منكرات و زدودن افكار جاهلي مهمتر از دفاع از شخص است. همان طوري كه دفاع از شخص و از جان امري لازم و عقلي است، دفاع از حقوق اساسي انسانيت نيز عقلاً لازم است. پس ميتوان گفت حتي جنگهاي ابتدايي اسلام، دفاع از حق انسانيها بوده است. پيامبر شرك و بت پرستي را از بين برد، حتي با سران كفر مبارزه كرد. اين كار خوب و لازم بود. مبارزه با خرافات اگر صورت نگيرد، انسانيت ميميرد.

با استفاده از مرتضي مطهري، جهاد.

در مورد اهل كتاب بايد بگوييم: اگر مسيحيها و يهوديها به خدا و جهان آخرت اعتقاد داشته باشند و پايبند به تعهدات ديني خود باشند و از ظلم و تجاوز دست بردارند، اسلام با آنان كاري ندارد.